Από τον περσινό πραγματικά πολύ καλό Ολυμπιακό που έμεινε 3ος στον όμιλο με Τότεναμ, Μπάγερν και Ερυθρό Αστέρα πληρώνοντας τον... Μεριά και την άστοχη έμπνευση του Πέδρο Μαρτίνς να κάνει ροτέισον σε αγώνα-φωτιά στο Βελιγράδι, στον φετινό εντελώς άχρωμο-άοσμο-αναιμικό Θρύλο που ευτυχώς τερμάτισε πάλι 3ος και συνεχίζει στο Europa League.
Το αποτέλεσμα, η τρίτη θέση δηλαδή, δεν άλλαξε σε σχέση με πέρυσι. Άλλαξε όμως πολύ η εικόνα. Ο Ολυμπιακός δεν παρήγαγε ποδόσφαιρο σε αυτά τα έξι ματς, πήρε το ένα με γκολ στις καθυστερήσεις από τον Αχμέντ Χασάν στην πρεμιέρα και μετά γνώρισε 5 ήττες σερί και μάλλον εύκολες θα τις χαρακτήριζα.
Είχε ολόκληρα ημίχρονα "πεταμένα" χωρίς να κάνει ούτε μια τελική, είχε ματς ζωής-θανάτου που καθόριζαν τις επιδιώξεις του στον όμιλο όπως αυτό με την Πόρτο στο "Ντραγκάο", με τη Μαρσέιγ στη Μασσαλία, με την Πόρτο στο Καραϊσκάκη που πραγματικά δεν έπεισε ούτε τον εαυτό του, είχε προβλήματα με απουσίες αλλά καμία δικαιολογία.
Όσο και να έλειπε το "μυαλό" των Πειραιωτών που λέγεται Ματιέ Βαλμπουενά, δεν γίνεται να "παραλύει" ολόκληρη η "μηχανή". Δεν γίνεται η απουσία του Καμαρά ή του Μπα ή του Ελ Αραμπί και του Χασάν να έχει σαν αποτέλεσμα αυτή την κακή εικόνα.
Ο Ολυμπιακός πλήρωσε τις αστοχίες στις μεταγραφές καθώς μέχρι τώρα τουλάχιστον δεν έχουν αντικατασταθεί σε καμία μα καμία των περιπτώσεων οι Τσιμίκας, Ελαμπντελαουί, Ποντένσε και Γκιλιέρμε. Παίκτες όπως οι Βινάγκρε, Πέπε, Μπρούμα πραγματικά απορώ τρεις μήνες γιατί δεν έχουν δώσει τίποτα απολύτως.
Παίκτες όπως ο Ραφίνια ή ο Χολέμπας που ήρθαν το καλοκαίρι, ναι μεν για το ελληνικό πρωτάθλημα ίσως και να επαρκούν, στην Ευρώπη όμως ξεκάθαρα φάνηκε ότι δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με τους προκατόχους τους στα άκρα της άμυνας. Ο Εμβιλά είναι μια ποιοτική επιλογή αλλά είναι καθαρότατο αμυντικό χαφ, πιο... καθαρό πεθαίνεις.
Ο Γκιλιέρμε που ήταν "πόλος" παραγωγής και δημιουργίας από την πίσω ζώνη, δεν υπάρχει πια στο ρόστερ και αυτό είναι μια μεγάλη απώλεια, βάσει πάντα του συστήματος με τους τρεις μέσους που προτιμά συνήθως στα μεγάλα και δη ευρωπαϊκά ματς ο Πέδρο Μαρτίνς.
Βάλτε όλα τα παραπάνω σε ένα "μίξερ" και το αποτέλεσμα που θα βγει είναι άκρως ενδεικτικό της μέτριας προς κακής εικόνας του Ολυμπιακού στους ομίλους του Champions League. Η τρίτη θέση μάλλον τιμητική θα έλεγα πως είναι καθώς βρέθηκε στον δρόμο μας η προβληματική Μαρσέιγ και απέδειξε ότι υπάρχουν και... χειρότερα από τα μόλις 2 τέρματα υπέρ και 10 κατά που είχε ο Ολυμπιακός στον όμιλο.
Πώς θα ήταν όμως τα πράγματα αν οι Βινάγκρε, Πέπε, Μπρούμα έπαιζαν κανονικά και προσέφεραν; Θα περνάγαμε την Πόρτο; Γιατί όχι ρε παιδιά; Δεν είναι κανένα μεγαθήριο η Πόρτο επειδή εκμεταλλεύτηκε την μετριότητα του Ολυμπιακού και τον κέρδισε εύκολα δυο φορές. Πραγματικά πιστεύω ότι αν είχαν αντικατασταθεί επάξια οι Τσιμίκας, Γκιλιέρμε, Ομάρ και Ποντένσε, ο Θρύλος θα έπαιζε άλλη μπάλα. Θα έπαιζε τη μπάλα που ξέραμε και μας χόρτασε την περσινή σεζόν και γιατί όχι να έβαζε από κάτω την Πόρτο.
Ας αφήσουμε όμως το τι έγινε και πάμε στο τι θα γίνει. Αν ο Ολυμπιακός θέλει πραγματικά να ελπίζει σε υπέρβαση στο Europa League χρειάζεται δυνατή μεταγραφική ενίσχυση τον Γενάρη. Οπωσδήποτε βασικό αριστερό μπακ, οπωσδήποτε έναν πρωτοκλασάτο εξτρέμ που να μπει και να κάνει τη διαφορά και επιτέλους να παίξουν μπάλα κάποιοι παίκτες τύπου Πέπε που χρυσοπληρώθηκαν οι μεταγραφές τους σε γνωστό μανατζερικό γραφείο-προμηθευτή αλλά ως τώρα... άνθρακες ο θησαυρός.
Υπάρχει χρόνος για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και να ενισχυθεί η ομάδα για να μη συνεχίσει να παρουσιάζει αυτή την κάκιστη εικόνα των τελευταίων εβδομάδων, διάστημα που είχε και τα σημαντικά θέματα των απουσιών λόγω Covid-19 και τραυματισμών. Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρεις αν ξαναπροκύψουν αντίστοιχα προβλήματα, οφείλεις να είσαι έτοιμος να τα αντιμετωπίσεις και να έχεις παίκτες που να δίνουν πράγματα και όχι να βλέπουν τα ματς από την εξέδρα ή το σπίτι τους σε μόνιμη βάση...