«Το μεγαλύτερο συναίσθημα...»
Ο Γιώργος Πρίντεζης πήρε τη μεγάλη απόφαση να πει το "αντίο" στην ενεργό δράση μετά από δυο και πλέον δεκαετίες και μια καριέρα... παραμυθένια αφού κατέκτησε τα πάντα με την ομαδα της καρδιάς του τον Ολυμπιακό. Ο Air-Print μίλησε μίλησε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6 και τόνισε τα εξής...
Για το αν όταν τελειώνει η καριέρα ενός αθλητή, περνά ένα φιλμ μπροστά του: «Η αλήθεια είναι ότι για την όλη κατάσταση με είχε προϊδεάσει το Βελιγράδι. Ήταν μια ημέρα που ήμουν αμφίβολος να παίξω λόγω τραυματισμού στον ημιτελικό και δεν το είχα στο μυαλό μου.
Όταν κάθισα στα αποδυτήρια και σκέφτηκα ότι είναι το τελευταίο μου ματς, με έπιασε λιγάκι σαν μια μικρή ανασκόπηση. Το καλύτερο ήταν όταν βγήκα για ζέσταμα και κατάλαβα ότι είναι το τελευταίο μου ματς, ουσιαστικά. Τότε ναι, ένιωσα συγκινημένος».
Πότε πήρε την απόφαση να σταματήσει: «Πριν το ξεκίνημα είχα πάρει την απόφαση μου, γνωρίζοντας την ψυχολογία μου και το κορμί μου, δεν ήθελα να τραβήξω από τα μαλλιά, ούτε να τραβήξω καταστάσεις. Είχα πει πως αυτή θα είναι η τελευταία μου χρονιά. Απλά για δικούς μου λογούς δεν ήθελα να το ανακοινώσω νωρίτερα».
Για το να περίμενε τέτοιο φινάλε με τίτλο και αποθέωση: «Δεν είχα ποτέ στο μυαλό ότι έπρεπε να τελειώσω καλά. Είχα πάρει την απόφαση μου, είτε γίνονταν όλα αυτά, είτε όχι. Το είχα πάρει απόφαση, προς σεβασμό για τους συμπαίκτες και τον εαυτό μου. Ο κόσμος μου έδειξε μεγαλη αγάπη, ελπίζω να την ανταπέδωσα όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί. Πολλοί αθλητές δεν τελείωσαν όπως ονειρεύονταν. Δεν θεωρώ πως αλλάζει κάτι από την καριέρα τους σχετικά με τον τρόπο που την τελειώνουν».
Αν ήταν ταινία η καριέρα του, με ποια θα τη σύγκρινε και πώς θα την χαρακτήριζε: «000 (σσ. του Θανάση Βέγγου)», είπε αρχικά γελώντας και συνέχισε: «Είναι πολλές στιγμές. Έφαγα ένα σοκ όταν ήρθε και με ρώτησε ένα μικρό παιδί αν παίζω μπάσκετ. Λέω ναι, βασικά όχι, έπαιζα. Ήταν η πρώτη φορά που την… άκουσα λίγο, όταν είπα πως έπαιζα στον Ολυμπιακό. Πρώτη φορά χρησιμοποίησα παρελθοντικό χρόνο. Είναι πάρα πολλές μικρές και μεγάλες στιγμές, οι απογοητεύσεις και οι στεναχώριες είναι περισσότερες μπορώ να πω. Τραυματισμοί, διατροφές, όλη η ζωή ενός αθλητή. Δεν μπορώ να απομονώσω ένα πράγμα. Οι απολαύσεις, δηλαδή το καλοκαίρι και τον χειμώνα οι διακοπές, είναι και οι ενοχές του αθλητή. Θες να βγεις με φίλους σου και το έχεις στο μυαλό σου γιατί μετά θα φας στο γυμναστήριο δύο ημέρες».
Για ένα ωραίο-αστείο σκηνικό που έχει ζήσει εκτός παρκέ: «Άμα πω μία ιστορία, θα αδικήσω άλλες. Με πιάνεται απροετοίμαστο τώρα. Είναι πολλά, τα περισσότερα δεν λέγονται, το καταλαβαίνετε. Δεν λέγονται όχι…».
Για το πώς θα νιώσει εφόσον αποσυρθεί η φανέλα του από τον Ολυμπιακό: «Δεν ξέρω αν η φανέλα μου αποσυρθεί. Αν συμβεί, τότε είναι πολύ μεγάλη τιμή για έναν αθλητή αυτό. Είναι μια αναγνώριση ότι αυτός ο αθλητής έδωσε τα πάντα για μια ομάδα, ότι είναι οπαδός της και την αγαπάει. Ήταν κάποια πράγματα που έχω περάσει και μετράνε περισσότερο από τους τίτλους».
Για το αν ξεχωρίζει κάποια πρόσωπα που τον βοήθησαν περισσότερο: «Αυτό είναι το λάθος, γιατί αν το κάνω θα αδικήσω αρκετούς. Θέλω κάποια στιγμή να τους ευχαριστήσω όλους έναν προς έναν. Το περιβάλλον του Ολυμπιακού όλο, τους γιατρούς, τους φυσικοθεραπευτές, τους ανθρώπους γύρω-γύρω, όλους… Ήταν πολλοί άνθρωποι που με βοήθησαν με όλη την καρδιά και την αγάπη τους, για να τελειώσω υγιής την όποια καριέρα μου».
Για τη σύνδεσή του με τον Ολυμπιακό: «Πάντα ήμουν Ολυμπιακός. Η φουρνιά μου από 35-37 χρονών και πάνω, πάντα μιλάγαμε στο σχολείο για ομάδες. Είχα ταυτιστεί με κάποιους από το ποδόσφαιρο, με κάποιους από το μπάσκετ. Με παίκτες όπως οι Καραπιάλης, Αλεξανδρής… Θυμαμαι σαν τώρα τη φορά που πήγα στους συμμαθητές μου και τους είπα ότι θα κάνω την πρώτη μου προπόνηση με τον Ολυμπιακό. Δεν μου άρεσε πάντως να δείχνω τα συναισθήματά μου, μερικές φορές αυτό μπορεί να παρεξηγηθεί και να είναι κατακριταίο».
Για τις αντιπάθειες που ουσιαστικά δεν έχει με οπαδούς άλλων ομάδων: «Δεν έχει τύχει ακόμη να πάω σε κάποιο γήπεδο, οπότε δεν μπορώ να σου πω. Πολλοί άνθρωποι τους αρέσει πως έχω κάτσει σε μια ομάδα, ότι έχω ταυτιστεί με μια ομάδα και τους κάνει να νιώθουν ωραία με αυτό».
Για το αν μπορεί να ξεχωρίσει κάποια στιγμή: «Παραπάνω από τίτλους, νίκες, μετράει η αγάπη του κόσμου. Ένα κομμάτι της αγάπης μου είναι οι αναμνήσεις που πέρασα χθες, έχω τόσες στιγμές, όμορφες και άσχημες. Αυτά είναι που σε κάνουν να δένεσαι περισσότερο. Μεγαλύτερή μου χαρά, βασικά το πιο όμορφο συναίσθημα που έχω νιώσει είναι όταν τους ανακοίνωσα πως τελειώνω την καριέρα μου και έβλεπα ανθρώπους γύρω μου που γνωριζόμαστε 20 χρόνια να είναι στεναχωρημένοι. Δεν υπάρχει αυτό, στεναχωριόντουσαν επειδή τους έλεγα ότι σταματάω. Για εμένα αυτό ήταν το μεγαλύτερο συναίσθημα ακόμη και από πολλούς τίτλους που έχω πάρει».
Για τις άσχημες στιγμές που έχει ζήσει ή την αμφισβήτηση που μπορεί να ένιωσε ορισμένες φορές: «Πάντα θεωρούσα πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, αρκεί να εκμεταλλευτείς τα συγκεκριμένα γεγονότα για να σου δώσουν ένα ερέθισμα για κάτι καλύτερο. Άμα γύρναγα τον χρόνο πίσω, πάλι τα ίδια θα έκανα».
Για το να μπορεί να ξεχωρισει κάποιον συμπαίκτη: «Θα απαντήσω ειλικρινά. Με τον Μπίλι (σσ. Σπανούλη) ταιριάξαμε και ταυτιστήκαμε πάρα πολύ όμορφα. Εννοείται πως δεν αδικώ κάποιους άλλους. Ο Παπανικολάου είναι φίλος μου, αδερφός μου, ταιριάξαμε πάρα πολύ καλά. Με τον Μάντζαρη και τον Σλούκα το ίδιο. Γενικότερα, αυτούς τους 4 τους είχα περισσότερα χρόνια και έχω ταυτιστεί παραπάνω. Βάζω τον Μπίλι λίγο παραπάνω γιατί ταιριάξαμε αγωνιστικά, σαν χαρακτήρες, στα αποδυτήρια, πετύχαμε όμορφα πράγματα. Με μια πολύ μικρή λεπτομέρεια, τον βάζω από πάνω».
