Εγώ θα σ'αγαπώ και μη σε νοιάζει...
"Τετέλεσθαι" για τον Ολυμπιακό στη φετινή Euroleague και μια τρομακτικά ανώμαλη προσγείωση την ώρα που εκατομμύρια φίλοι της ομάδας και εγώ μαζί κάναμε όνειρα για Βελιγράδι και την 4η κούπα στην ιστορία του Θρύλου.
Μια σεζόν η φετινή που τείνει να μετατραπεί σε "εφιάλτη" και χωρίς να θέλω να το αναλύσω περαιτέρω, θεωρώ πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το φέρει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Τι να επισυνάψει κανείς στον Σπανούλη; Στον Πρίντεζη; Στον Μιλουτίνοφ; Στον Παπανικολάου; Στον Παπαπέτρου; Στον Μάντζαρη; Στον Στρέλνιεκς; Σε όλα τα παιδιά...
Με ενέσεις παίζανε για να βοηθήσουν την ώρα που ο πάγκος του Θρύλου έπαιρνε έναν... βαθύ υπνάκο σε όλη τη σειρά, όπως τον πήρε και στον τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ, όπως τον παίρνει σε όλα τα μεγάλα ραντεβού εδώ και μια διετία, από τα μπάζερ-μπίτερ που χάρισαν στον Ολυμπιακό τον τίτλο στο ΟΑΚΑ τη σεζόν 2015-2016.
Έχει απομείνει ένας ακόμα στόχος, η κατάκτηση του πρωταθλήματος που επιτάσσει μπρέικ στο ΟΑΚΑ. Αν το πιστεύω; Να σας πω την αλήθεια, έχω χάσει την πίστη μου στην ομάδα πλέον γιατί βλέπω ότι ο "μηχανοδηγός" την οδηγεί διαρκώς στα... βράχια και ας λέει ό,τι θέλει για τραυματισμούς και διαιτησίες και όλα τα σχετικά.
Δεν είναι μόνο τα φετινά, είναι και πέρυσι που έχασε τα πάντα με πανομοιότυπο τρόπο. Την ομάδα να είναι "πτώμα" όταν κρίνονταν οι τίτλοι. Είναι θέμα 100% διαχείρισης του προπονητή και αυτός φέρει την απόλυτη ευθύνη.
Αυτό που νιώθω τώρα μέσα στη μεγάλη μου πίκρα και απογοήτευση γιατί ενώ η ομάδα είχε όλα τα φόντα για να βρεθεί στο Βελιγράδι και να έχει ήδη πανηγυρίσει το Κύπελλο και δεν έκανε τίποτα από τα δύο, είναι αυτό το "Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει".
Αυτό μου βγαίνει τώρα και το απευθύνω επαναλαμβάνω στον Θρύλο μου και στους παίκτες που δίνουν τα πάντα, αψηφώντας πόνους, συμβόλαια, μέλλον. Πριντέζαρε μη σκύβεις το κεφάλι. Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις, σημασία έχει πόσες φορές θα σηκωθείς. Και θα σηκωθείς, το ξέρω. Αρκεί να παρθούν δραστικές αποφάσεις και επιτέλους να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο...
