Υπόκλιση στον Ντέιβιντ Μπλατ για την ψυχική του δύναμη και τον τρόπο με τον οποίο ο προπονητής του Ολυμπιακού αντιμετωπίζει την ασθένειά του, έκανε ο Χειρουργός-Ορθοπεδικός, Γιώργος Κατσιφαράκης σε συνέντευξή του στη Sportday.
Πιο συγκεκριμένα εξήγησε τι ακριβώς σημαίνει η «Πρωτοπαθής Προϊούσα Πολλαπλή Σκλήρυνση», πώς αντιμετωπίζεται και πώς επηρεάζει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου, αλλά και ενός προπονητή. Αναλυτικά ο πολύπειρος γιατρός και πρώην παράγοντας του μπασκετικού Πανιωνίου, μίλησε μεταξύ άλλων...
Για τα συμπτώματα της ασθένειας και ποια είναι τα πρώτα της σημάδια: «Η Πολλαπλή Σκλήρυνση είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα. Η οντότητα δηλαδή που νιώθει ο ασθενής, όταν αρχίζει να μην έχει φυσιολογική αντίδραση σε όλα. Εμφανίζεται με πολλούς τρόπους και υπάρχουν πολλές κλινικές εκδηλώσεις. Με ένα εξάνθημα στο δέρμα, με “πιάσιμο” όταν ξυπνάμε, με πρήξιμο, με ξαφνική απώλεια όρασης, μειωμένη αντίδραση σε χέρια και πόδια ή ξαφνικό πυρετό. Σε άλλους ανθρώπους εκδηλώνεται σταδιακά και σε άλλους οξέως».
Για το ποια είναι τα προβλήματα που δημιουργεί στην καθημερινότητα του ασθενή: «Η συγκεκριμένη πάθηση είναι μία μορφή της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας, που ξεκινάει και επηρεάζει την σπονδυλική στήλη. Αυτόματα δημιουργεί προβλήματα ακόμα και σε απλές κινήσεις, όπως είναι να σηκωθείς από το κρεβάτι σου, να φορέσεις τα παπούτσια σου και τα ρούχα σου. Υπάρχουν κατηγορίες, παρενέργειες-δυσλειτουργίες πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού στο νόσημα. Οι χειρότερες μορφές είναι αυτές που παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα, με τους ασθενείς να παραμένουν καθηλωμένοι στο κρεβάτι. Οι άνθρωποι που το ανακαλύπτουν νωρίς, έχουν τη δυνατότητα με εξιδανικευμένες θεραπείες που υπάρχουν σήμερα, να σταματήσουν -και αυτό είναι το πιο σημαντικό- την εξέλιξη της νόσου ή να την βελτιώσουν. Αν το διαγνώσεις γρήγορα, τα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ καλά. Σε αντίθετη περίπτωση, τις περισσότερες φορές δε μπορείς να κάνεις τίποτα».
Για τα βήματα για να ζήσει κανείς με όσο το δυνατόν λιγότερες δυσκολίες: «Πριν από περίπου δύο μήνες, είχα την ίδια ακριβώς περίπτωση με τον κόουτς Μπλατ, με μία κοπέλα από την Αγγλία, που με μία πολύ εξειδικευμένη θεραπεία, έχει ήδη πολύ καλά αποτελέσματα. Το μέσο που θεωρείται ιδανικό στις μέρες μας, είναι το υπερβαρικό οξυγόνο, που δυστυχώς δεν υπάρχει παντού. Αν κάποιος άνθρωπος έχει την δυνατότητα να ακολουθήσει αυτά τα προγράμματα, σε συνδυασμό με την φαρμακευτική αγωγή και τις φυσιοθεραπευτικές-κινησιοθεραπευτικές διαδικασίες και ίσως και βελονισμό, μπορεί να ζει και να κινείται φυσιολογικά, καθώς η Πολλαπλή Σκλήρυνση, δεν επηρεάζει την λειτουργία του εγκεφάλου. Στις περισσότερες περιπτώσεις και ειδικά στους νέους ανθρώπους (σ.σ. 20 με 30), η διαύγεια που παρουσιάζουν είναι εκπληκτική. Λες και τους παίρνει ενέργεια από εκεί που πάσχουν και την μεταβιβάζει στον εγκέφαλο».
Για το πώς κρίνει την απόφαση του Ντέιβιντ Μπλατ να δημοσιοποιήσει το πρόβλημά του: «Το να βγαίνει ένα δημόσιο πρόσωπο με τέτοια αναγνώριση και να ανακοινώνει το πρόβλημά του, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα, μεγάλο σθένος. Δείχνει ένα ιδιαίτερα σοβαρό χαρακτήρα, με υψηλό διανοητικό δείκτη. Με την παραδοχή και την σωστή πληροφόρηση που προσέφερε, βοηθάει τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, να μάθουν περί τίνος πρόκειται και κυρίως -γιατί αυτός είναι φανερά ο σκοπός του- να καταλάβουν αυτοί που πάσχουν, πως όλα μπορούν να θεραπευτούν ή να καταπολεμηθούν με τον σωστό τρόπο. Ο κόουτς Μπλατ, απέδειξε πως δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο και πως έχει κατανοήσει πλήρως τον ρόλο του στην αθλητική κοινότητα».
Για τους λόγους που δεν έχει εφευρεθεί ακόμα κάποιο πλήρως ιάσιμο φάρμακο για το νόσημα και ποια θεωρείται η κυριότερη αιτία εκδήλωσής του: «Δυστυχώς υπάρχουν πολλά αυτοάνοσα που δεν έχουν θεραπεία. Το πιο εύκολο στην ιατρική είναι να πεις, πως είναι αγνώστου αιτιολογίας. Επειδή όμως έχει τύχει να βιώσω και στην δουλειά μου και στην οικογένειά μου τέτοια περιστατικά, μπορώ να πω ότι το έντονο στρες, ίσως να είναι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό η γενεσιουργός αιτία για την ανάπτυξή αυτών των νοσημάτων. Δυστυχώς, από τα σχολεία θα έπρεπε να υπάρχει μία διαφορετική ενημέρωση των παιδιών σε πολλά πράγματα και μία ψυχολογική κατεύθυνση-αξιολόγηση, ώστε να καταλάβουν πως η ζωή δεν είναι μόνο το πώς θα πετύχουμε και τι θα πετύχουμε, αλλά και το τι μπορούμε να χαρούμε πραγματικά σε αυτή. Το στρες που δημιουργείται από τους στόχους, από την οικογένεια, είτε από την ίδια την ζωή για την επιβίωση, δυστυχώς σκοτώνει. Αν υπήρχε σωστή ενημέρωση, η Παγκόσμια κοινότητα, ίσως να γλίτωνε μέχρι και το 50% των εξόδων για να περιθάλπει περιστατικά που προέρχονται από το στρες στην ζωή μας. Για παράδειγμα, στις σκανδιναβικές χώρες, όπου οι άνθρωποι είναι πιο ήρεμοι με διαφορετική παιδεία, καθώς τα Κράτη και οι Κυβερνήσεις τους, τους προσφέρουν σιγουριά σε περίθαλψη, μόρφωση και πολλά άλλα βασικά πράγματα της καθημερινότητας τους, τα ποσοστά εκδήλωσης αυτοάνωσων και όχι μόνο, είναι πολύ μικρότερα».
Για το αν είναι εφικτό στην πράξη ένας άνθρωπος και κυρίως ένας προπονητής που αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του: «Πιθανόν αυτό, το να συνεχίσει δηλαδή να προπονεί, να είναι η ενέργεια και το κίνητρο για να παλεύει να είναι καλά. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να του κάνει το μυαλό του από τη στιγμή που παρουσιάστηκε το πρόβλημα. Από εκεί και έπειτα, και επειδή μιλάμε για το υψηλότερο επίπεδο με πολλές υποχρεώσεις, ταξίδια με αεροπλάνα, ίσως να χρειάζεται ακόμα πιο ισχυρή θεραπεία και υποστήριξη για να τα καταφέρει. Το σίγουρο είναι πως είναι ήδη πολύ δυνατός, διότι αν δεν ένιωθε καλά, θα έλεγε “παιδιά συγγνώμη, δε μπορώ να τα καταφέρω και αποχωρώ”. Για να λέει πως θα συνεχίσει και θα αγωνιστεί, είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Φαίνεται πως ήδη οι θεραπείες πηγαίνουν καλά και αυτό είναι πολύ ευχάριστο».
