Ντιέγκο Μαρτίνεθ λοιπόν ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού καθώς πιάνει... Λιμάνι από την Τρίτη (20/06) για υπογραφές και να ξεκινήσει τη δουλειά και σίγουρα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο και τί τακτικές-συστήματα ακολουθεί εντός ασβεστένιων γραμμών ο 42χρονος κόουτς από το Βίγκο. Ως "βάση" μας θα έχουμε την τριετία στη Γρανάδα που ήταν και η πιο επιτυχημένη της καριέρας του και με αυτή θα καταπιαστούμε, μιας και στην Εσπανιόλ τη σεζόν 2022-2023 τα έκανε όλα λάθος με αποτέλεσμα τις μόλις 7 νίκες σε 27 ματς στην Πριμέρα και την απόλυσή του στις 3 Απρίλη λόγω κάκιστων αποτελεσμάτων.
Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ προσπαθεί αν μη τι άλλο να περάσει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία στις ομάδες που κοουτσάρει, παρά την ευελιξία του ανάλογα με το ρόστερ που βρίσκει ή φτιάχνει κατά το ήμισυ ο ίδιος, μιας και το φετινό με τον Ολυμπιακό που πάει για γενική "ανοικοδόμηση" δεν το έχει ξαναεπιχειρήσει είναι η αλήθεια.
Τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού που του αρέσει; Δυνατή άμυνα και κάποιοι αυτοματισμοί στην επίθεση που σπάνια επιδέχονται αλλαγών. Αυτό ήταν η γενική εικόνα σε όλες τις ομάδες του, έχοντας ως "ευαγγέλιο" το 4-2-3-1 το οποίο κατέβασε 8 στις 10 φορές, με το 4-3-3 να το επιστρατεύει όταν ένιωθε πιο άνετα με τον αντίπαλο και ανέβαζε την ομάδα κάποια μέτρα στο χορτάρι.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ Η ΠΙΕΣΗ ΨΗΛΑ
Σε τι θυμίζει τον Βαλβέρδε; Ναι, υπάρχει κάτι που τον θυμίζει και ευχόμαστε να το ξαναδούμε μετά την εποχή του Τσινγκούρι στον Ολυμπιακό και δεν είναι άλλο από την τρομακτική πίεση ψηλά. Θέλει η μπάλα να κινείται όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο στο μισό γήπεδο του αντιπάλου και όχι στο δικό του. Είτε με τη μπάλα στα πόδια των παικτών του είτε στους "απέναντι", ο στόχος είναι να βρίσκεται περισσότερη ώρα στο δικό τους τερέν και όχι στο δικό μας.
Είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει και τον ενθουσιάζει γιατί μέσω αυτού θεωρεί ότι είναι πιο πιθανό και να βρει γκολ και να κλέψει μπάλες και γενικότερα να δημιουργεί καταστάσεις πανικού στην αντίπαλη άμυνα και να μην της επιτρέπει να βγει από τα καρέ της με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την μεγάλη εικόνα του ματς.
ΣΥΣΤΗΜΕΝΗ... ΓΙΟΜΑ, ΑΚΡΑΙΟΙ ΙΚΑΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΡΕΣ
Επιθετικά τώρα, η... συστημένη γιόμα είναι μέσα στο ρεπερτόριό του καθώς εμπερικλείεται στον φάκελο "γρήγορη μετάβαση" από την άμυνα στην επίθεση και υπό αυτό το πρίσμα δεν θα είναι λίγες οι φορές που τα στόπερ ή γενικότερα οι αμυντικογενείς παίκτες θα ψάξουν με μεγάλη σαραντάρα για παράδειγμα μπαλιά το κεφάλι του σέντερ φορ ο οποίος θα κληθεί άμεσα να τη "σπάσει" στους εξτρέμ για να βγει η αντεπίθεση ταχύτατα σε κατάσταση... αιφνιδιασμού της αντίπαλης άμυνας. Αντίθετα, αν δεν πάρει την κεφαλιά ο στράικερ και καταλήξει αυτή στα πόδια των αμυντικών, το ανέβασμα των εξτρέμ και των κεντρικών θα συνεπάγεται αυτόματα πίεση ψηλά και προσπάθεια ανάκτησης κατοχής.
Φυσικά, μεγάλο βάρος ρίχνει και στο παιχνίδι από τα άκρα, είτε με τους εξτρέμ να κάνουν την οριζόντια κίνηση προς τον άξονα, είτε με ανέβασμα των μπακ για ντουπλάρισμα. Θέλει οι ακραίοι επιθετικοί να έχουν καλό σουτ για να απειλούν εκτός περιοχής και παράλληλα να ξέρουν να παίρνουν τη σωστή θέση στην περιοχή όταν η μπάλα παίζεται στην απέναντι πλευρά για να την υποδεχθούν και να απειλήσουν. Σε κάθε περίπτωση, θέλει παιχνίδι από τα "φτερά" και παράλληλα... γέμισμα της αντίπαλης περιοχής με παίκτες του για να δημιουργηθεί απειλή. Τόσο στην Οσασούνα, όσο και στην Γρανάδα και την Εσπανιόλ, το "φόρτωμα" της αντίπαλης περιοχής σε ροή αγώνα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του και φυσικά απαιτούνται και οι ανάλογοι παίκτες για να το πετύχει.
Αν το παιχνίδι με το γέμισμα και την γρήγορη μετάβαση ή η ανάπτυξη από τα άκρα με φόρτωμα της αντίπαλης περιοχής είναι δυο χαρακτηριστικά του, η κόντρα επίθεση υπό κάθε συνθήκη είναι το Νο1 που ζητά διαρκώς, αν και στον Ολυμπιακό με τα "ταμπούρια" πίσω στο ελληνικό πρωτάθλημα, δύσκολα θα εφαρμοστεί.
ΚΟΝΤΑ ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΜΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ
Στις ομάδες του, το γεγονός ότι προσπαθούν να παραμείνουν συμπαγείς όσο το δυνατόν περισσότερο στο αντίπαλο μισό του αγωνιστικού χώρου δεν σημαίνει μόνο προσπάθεια να πάρουν την μπάλα όσο το δυνατόν πιο μακριά από το δικό τους τέρμα για να μην απειλούνται αλλά και για να μπορούν να κλέψουν ψηλά και να έχουν έτσι λίγα μέτρα απόσταση για να φτάσουν στην αντίπαλη περιοχή και να απειλήσουν. Μαθηματικά είναι βασικά, καθώς όσο πιο ψηλά κλέψεις, τόσο πιο κοντά στο αντίπαλο τέρμα θα είσαι και τόσο πιο γρήγορα θα φτάσεις σε θέση βολής καθώς ταυτόχρονα ο χρόνος αντίδρασης για την αντίπαλη άμυνα είναι εξαιρετικά μικρός.
Πώς το πετυχαίνει αυτό; Χρειάζεται η "ενορχηστρωμένη" λειτουργία όλων των γραμμών, τόσο ως άτομα όσο και ως μίνι σύνολα. Θυμάστε ένα Ολυμπιακός-Σπόρτινγκ 2-3 στο Καραϊσκάκη με δυο τέρματα του Πάρντο στα τελευταία λεπτά πριν από μια εξαετία; Θυμάστε πώς λειτούργησε η άμυνα των ερυθρολεύκων στο πρώτο μέρος που τα στόπερ έπαιζαν στη σέντρα και οι Πορτογάλοι με μπαλιές στην πλάτη ήταν 0-3 στο ημίχρονο;
Ε, το ακριβώς αντίθετο θέλει ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Ναι μεν κοντά οι γραμμές όπως είχε κάνει τότε και ο Χάσι αλλά με παίκτες που μπορούν να κουνηθούν και με ταχύτητες που δεν θα θυμίζουν... χελώνες. Το ρίσκο αυτό των γραμμών κοντά και ψηλά, ο 42χρονος προπονητής το περιορίζει έχοντας κατάλληλους παίκτες, διαφορετικά είναι καταστροφικό και αν ο αντίπαλος δεν είναι Λεβαδειακός ή Ιωνικός και το "διαβάσει" σε τελειώνει με συνοπτικές. Μάντεις δεν είμαστε αλλά στόπερ που δεν... στρίβουν τύπου Παπασταθόπουλου και Ρέτσου δεν έχουν θέση στο ρόστερ του Ντιέγκο Μαρτίνεθ, όπως και αμυντικά χαφ που δεν έχουν τρεξίματα και αντοχές.
ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΣΤΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΠΡΕΣΙΝΓΚ ΚΑΙ 4-1-4-1
Μεγάλο βάρος δίνει και στα στημένα και τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν στο παρελθόν σε πολλές περιπτώσεις. Το δουλεύει πολύ και με τα κόρνερ και με τα φάουλ και παίρνει πράγματα μέσα στη σεζόν, πολλά περισσότερα από άλλους προπονητές. Μάλιστα η Γρανάδα τη σεζόν 2019-2020 ήταν η 3η πιο παραγωγική, με τα περισσότερα γκολ δηλαδή, από στημένες μπάλες στην Πριμέρα.
Στην καθαρά αμυντικη λειτουργία τώρα, το πρέσινγκ είναι το Α και το Ω. Η πίεση για τον Ισπανό προπονητή είναι αδιαπραγμάτευτη και πάντα όσο πιο ψηλά γίνεται. Φυσικά αυτό δεν γίνεται με όλους τους αντιπάλους. Σε περίπτωση που έχει κουραστεί η ομάδα, έχει κάρτες ή η ποιότητα των αντιπάλων παικτών είναι τέτοια που ανεβάζει εύκολα τη μπάλα, η εναλλακτική είναι να μαζέψει το κομμάτι της αφόρητης πίεσης στο κέντρο και όχι έξω από την περιοχή του αντιπάλου.
Όταν συμβαίνει αυτό, στη φάση της άμυνας έχουμε μια μετακίνηση παικτών σε φάση 4-1-4-1, μικραίνοντας τις αποστάσεις αλλά στο χώρο του κέντρου κι αυτό για να αναγκαστεί ο αντίπαλος να γυρίζει τη μπάλα με την τετράδα της άμυνάς του και να μην βρίσκει το κενό ή τους χώρους για να την περάσει κάθετα ή τον... αεροδιάδρομο στα άκρα για να κάνει εύκολη πλαγιοκόπηση.
Η μεγάλη εικόνα για την αμυντική λειτουργία είναι η συμμετοχή όλων, καθώς όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η πίεση ψηλά ξεκινάει από τον σέντερ φορ. Κανείς δεν... ξύνεται εν ώρα αγώνα και περιμένει. Όλοι συμμετέχουν και στο αμυντικό παιχνίδι. Ειδικά στα μετόπισθεν υπάρχει μια πάντα ορθά καταμοιρασμένη γραμμή η οποία με τη βοήθεια των χαφ μεγαλώνει αριθμητικά και έχει ένα καθήκον ή αν προτιμάτε μια αποστολή που πάντα πρέπει να βγάζει εις πέρας. Να απομακρύνει τη μπάλα χωρίς το παραμικρό ρίσκο τύπου ριψοκίνδυνη πάσα, άσκοπη ντρίπλα, χωρίς λόγο παρατεταμένη κατοχή και άλλες "αρχές" που διέπουν τα "θέλω" του Ντιέγκο Μαρτίνεθ από τους αμυντικύς του κυρίως.
ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...
Κλείνοντας, να υπογραμμίσουμε ότι καλά όλα τα παραπάνω και μακάρι να τα εφαρμόσει ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ και να πετύχει, αλλά πεποίθησή μας είναι πως με το ρόστερ που έχει τώρα ο Ολυμπιακός απλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Χρειάζεται διψήφιος αριθμός μεταγραφών για να αρχίσει να δουλεύει σωστά ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ και να βλέπουμε σιγά σιγά πράγματα στο χορτάρι. Οπλιστείτε με υπομονή γιατί δεν είναι εύκολη η μετάβαση από το απόλυτο χάος του 2022-2023 σε αυτό που θέλει να παρουσιάσει ο 42χρονος τεχνικός από το Βίγκο. Και κυρίως; Δεν μπορεί να επιτευχθεί σε μια βδομάδα ή ένα μήνα.
